“Ήρθα γιατί γνώριζα πως εδώ… μόνο ΑΕΛ!”

Σήμερα… θα μιλήσουμε για έναν ποδοσφαιριστή που το καλοκαίρι ερχόμενος στην ΑΕΛ, προκάλεσε την έκπληξη όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο! Ήρθε στον κάμπο έχοντας να κληθεί στην αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του 2,5 χρόνια και πλέον μέσα σε λιγότερο από ένα τρίμηνο είναι και πάλι διεθνής. Ο λόγος; Για τον Ανδρέα Αβραάμ!

Δημήτρης Πετρωτός και Ανδρέας Αβραάμ έδωσαν το ραντεβού και τα χαρτιά πήραν “φωτιά”. Τι να πρωτορωτήσει κανείς όταν απέναντι του έχει έναν ποδοσφαιριστή παγκοσμίου βεληνεκούς, που έχει φορέσει φανέλες των μεγαλύτων ομάδων της Κύπρου με… πορείες στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Μετά από ώριμη σκέψη, αποφάσισα να κατεβάσω την μπάλα με το στήθος στα χαμηλά και να την πετάξω στον κενό χώρο στον Ανδρέα φωνάζοντάς τον παράλληλα: “Άγγελος”. Ο Κύπριος χαφ αμέσως έψαξε να βρει τον φάκελο “Άγγελος Αναστασιάδης”.

“Το καλοκαίρι ήθελα να φύγω από την Κύπρο. Να δοκιμάσω κάτι καινούριο. Να αλλάξω παραστάσεις. Είχα όμως βέβαια έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο με την Ανόρθωση. Στο μεταξύ έτυχε να μιλήσω με τον Νεκτάριο (Αλεξάνδρου) που συχνά μου είχε μιλήσει με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για την ΑΕΛ. Και τότε έμαθα πως ο Άγγελος ήρθε στην Λάρισα για να αναλάβει την ΑΕΛ. Ήταν το τέλειο ”timing”. Πολύ σπουδαίο αυτό στην ζωή μας. Και για να είμαι ειλικρινής τόλμησα. Σήκωσα το ακουστικό μου και πήρα το κόουτς. Τον ρώτησα αν με θέλει. Η απάντησή του ήταν κάτι περισσότερο από θετική. Από εκεί και πέρα όλα κύλησαν χωρίς να το καταλάβω”. Και η αλήθεια είναι ο πως ο Ανδρέας ήταν από τα πρώτα μεταγραφικά αποκτήματα της ΑΕΛ, μια μεταγραφή η οποία δεν κωλυσιέργησε καθόλου. Στο φτερό που λένε. Ή μάλλον, σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα να ΄χει η πεθερά κι ο πεθερός. Και ότι άλλο θέλετε…

Πάντα είχα όμως την απορία -και νομίζω πως αρκετοί από εσάς επίσης- τι ιδέα είναι αυτήν που έχουν οι “ξένοι” που έχουν αγωνιστεί στην ΑΕΛ και πλέον βρίσκονται στην πατρίδα τους. Και τέλος πάντων τι μεταφέρουν σε συναδέλφους τους όταν τους ζητηθεί η άποψη τους. “Ο Νεκτάριος; (σ.σ. γέλια) Μα φυσικά τα καλύτερα”. Εδώ αλλάζει στάση σώματος ο Ανδρέας και συνεχίζει να περιγράφει τι του είπε ο Νεκτάριος με πλήρη γραφικότητα, χρησιμοποιώντας τα χέρια του και… σκάγοντας ένα μεγάλο χαμόγελο. “Η ΑΕΛ είναι μεγάλη ομάδα. Δεν ξέρω πως βρέθηκε στην Β΄ και Γ΄ Εθνική. Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι να είναι τόσα πολλά χρόνια στις μικρές κατηγορίες. Άλλωστε όλοι στην Κύπρο την ΑΕΛ την έχουν στην συνείδησή τους ως έναν εκ των κορυφαίων συλλόγων της χώρας. Φυσικά μου έκανε λόγο για το περίφημο… ”εδώ μόνον ΑΕΛ”. Και το συνάντησα. Το νιώθω κάθε μέρα. Η πόλη ζει και αναπνέει στους ρυθμούς αυτής της ομάδας και αυτό με τρελαίνει. Το γουστάρω πολύ. Γι΄ αυτό ήρθα. Όπως είπα ήθελα κάτι διαφορετικό και νομίζω πως στην Λάρισα βρήκα κάτι περισσότερο απ΄ ότι περίμενα να συναντήσω”.

Αυτήν η τρέλα γύρω από την ΑΕΛ κατά το παρελθόν έχει στοιχίσει αρνητικά στην ομάδα. Όταν η ομάδα δεν κερδίζει την Δευτέρα δεν έχεις όρεξη για δουλειά. Αυτό προσδίδει και μεγαλύτερο βαθμό πίεσης στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ. Λέτε ο Ανδρέας να το έχει νιώσει αυτό; Πάμε να τον ρωτήσουμε: “Πίεση; Με αυτήν έχω μάθει να ζω. Έχω αγωνιστεί στην Κύπρο στις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας μου, όπου κάθε αγωνιστική χάνεις ή κερδίζεις το πρωτάθλημα. Πόντο με πόντο. Η ΑΕΛ όπως είπα είναι πολύ μεγάλη ομάδα, με πολύ κόσμο δίπλα της, τον οποίο δεν έχω δει ακόμα νομίζω σε όλο του το μεγαλείο. Ζω με την πίεση. Γι΄ αυτό ήρθα. Θα μπορούσα να είχα πάει στην Τρίπολη, στην Λιβαδειά κλπ, ομάδες με χαμηλές προσδοκίες, όμως εγώ ήρθα στην Λάρισα γιατί επέλεξα να ζω και να αναπνέω στους ρυθμούς μιας μεγάλης ομάδας”.

Ωπ! Τι μας είπε μόλις ο Ανδρέας; Δεν έχει δει τον κόσμο ακόμα; Για μισό. Διευκρινήσεις κύριε. “Κοίταξε να δεις. Έχω ψαχτεί και έχω βρει τα πάντα για την ΑΕΛ. Έχω δει τι έχει κάνει, έχω δει τι έχει κάνει στο παρελθόν ο κόσμος για την ομάδα αυτή. Εμείς σε κάθε αγώνα έχουμε περίπου 4.000 φιλάθλους. Για άλλες ομάδες αυτό μπορεί να είναι οκ. Για εμάς όχι. Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με αυτό το νούμερο. Δεν γνωρίζω τι φταίει. Δεν με ενδιάφερει στην τελική τι μπορεί να έχει συμβεί εξωαγωνιστικά. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γεμίζει το γήπεδο. Μόνον έτσι η ΑΕΛ μπορεί να γίνει και πάλι μεγάλη. Μόνον εάν έχει τον κόσμο δίπλα της. Θα πρέπει οι μικροψυχίες να μείνουν στην άκρη για το καλό της ομάδας και να βρεθεί λύση ούτως ώστε ο κόσμος να γεμίσει το ARENA”.

Παίζω αμυντικό χαφ. Σε ρόλου οργανωτή. Και έχω την μπάλα στα πόδια μου. Λέω λοιπόν να αλλάξω την ροή του… αγώνα και να πετάξω στον Σάκη Τσιώλη. Πως μπορεί ένα “παιδί” Άγγελου Αναστασιάδη να υπάρχει σε ένα ρόστερ χωρίς τον… “πατέρα” του;

“Πολλές φορές οι αλλαγές προπονητών κάνουν καλό σε μία ομάδα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ανεβάζουν ρυθμούς για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του νέου κόουτς και έτσι μπορούν να συμβούν όμορφα πράματα. Προσωπικά λόγω της κλήσης μου στην Εθνική της χώρας μου, τον έχω βιώσει λιγότερο από τον οποιοδήποτε στην ομάδα, τον Σάκη Τσιώλη. Το λίγο όμως που έχω δουλέψει μαζί του θεωρώ πως κάνει εξαιρετική δουλειά και είναι άξιος συνεχιστής του έργου του Άγγελου. Ένα στοιχείο που μας ζητά να βάλουμε στο παιχνίδι μας και κατά ένα μεγάλο ποσοστό το κάναμε στο Αγρίνιο, είναι να δίνουμε την μπάλα με την πρώτη επαφή. Η επιλογή του Τσιώλη πάντως είναι καλή γιατί έχει δουλέψει με τα περισσότερα παιδιά και πέρυσι στην Β΄ Εθνική, οπότε τα γνωρίζει και τους γνωρίζει καλύτερα”.

Ήρθε ως αριστερό χαφ, τον κάναμε μπακ και τελικά τον βλέπουμε και πάλι χαφ. Που του αρέσει εν τέλει να αγωνίζεται; “Στα χαφ. Μου αρέσει περισσότερο. Εάν και ξέρεις δεν είναι τα πάντα η θέση. Τις περισσότερες φορές είναι και τι ζητάει ο προπονητής μου να κάνω στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι άλλωστε για μένα και το πιο σημαντικό. Καλό το γκολ, αυτό δίνει άλλωστε και τις νίκες και τις χαρές, αλλά κατά την άποψη μου καλός ποδοσφαιριστής είναι εκείνους που παίζει τον ρόλο που του ζητά ο προπονητής του, όσο το δυνατόν καλύτερα”.

Επί Αναστασιάδη βλέπαμε άλλη ΑΕΛ στο ARENA και διαφορετική στα εκτός έδρας παιχνίδια. Κάτι που ίσως και του στέρησε και την θέση του προπονητή. Τι έχει να πει σχετικά με αυτό ο έμπειρος Ανδρέας Αβραάμ; “Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε. Νομίζω πως ήδη από το παιχνίδι του Αγρινίου δείξαμε αρκετά σημάδια βελτίωσης πάνω σε αυτόν τον τομέα. Και σίγουρα θα τα πάμε και καλύτερα, γιατί είναι κρίμα έως στιγμής η ομάδα να έχει πάρει μόλις έναν βαθμό μακριά από την έδρα της”.

Ο Γκουαρντιόλα παίζει παιχνίδι κατοχής. Ή αλλιώς “tiki-taka”. Ο Μουρίνιο… “λεωφορείο” και κόντρα επίθεση. Τι ταιριάζει στην ΑΕΛ περισσότερο; Ή καλύτερα τι είναι εκείνο που η ΑΕΛ μπορεί να παίξει, καταφέρνοντας να συνδυάσει αποτέλεσμα και εμφάνιση μαζί;

“Η ΑΕΛ είναι μεγαλή ομάδα. Οπότε και πρέπει στο γήπεδο να επιβάλλεται του αντιπάλου. Αυτό όμως δεν γίνεται από την πρώτη μέρα. Η ομάδα είναι καινούρια και χρειάζεται πίστωση χρόνου. Έχουμε αρκετά νεαρά παιδιά που εάν δουλέψουν μπορούν να πάρουν πολύ μεγάλα συμβόλαια τα επόμενα χρόνια. Τίποτα δεν γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Ούτε μαγικά μπορούμε να κάνουμε. Χρειάζεται υπομονή και προσήλωση στο στόχο. Παιχνίδι με το παιχνίδι θα γινόμαστε καλύτεροι. Θα δενόμαστε και θα παίξουμε και καλύτερο ποδόσφαιρο. Πιστέψτε πως όταν δεν παίζουμε καλό ποδόσφαιρο οι πρώτοι που δεν το χαιρόμαστε, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Γιατί σκεφτείτε έναν άνθρωπο να πηγαίνει στην δουλειά και το αποτέλεσμα αυτής να μην του αρέσει. Δεν υπάρχει χειρότερο”.

Ο “κολλητός” σου ο Θωμάς (Ναζλίδης) θαρρείς πως χωρά να παίξει στην ίδια ενδεκάδα με τον Μαρουκάκη;

“Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μην μπορεί να ταιριάξει με κάποιον άλλον. Αρκεί να το θέλει. Και οι δυο τους το θέλουν πολύ. Και τους πιστεύει και ο Τσιώλης και νομίζω πως θα το επιχειρήσει να τους ρίξει μαζί στον αγώνα. Είναι δύο ποδοσφαιριστές με απίστευτα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά, τα οποία ότι λείπει στον έναν, συμπληρώνει ο άλλος. Θεωρώ πως θα κάνουν ένα καλό δίδυμο μπροστά”.

Καμμένα σπίτια, επιθέσεις με βόμβες σε επιχειρήσεις. Διακοπή του πρωταθλήματος. Πως ηχούν όλα αυτά στα αυτιά ενός διεθνή ποδοσφαιριστή που τα συναντά για πρώτη φορά στην καριέρα του. “Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να θέλεις να παίξεις και να μην σε αφήνουν. Εμείς ήμασταν έτοιμοι. Είχαμε προετοιμαστεί κιόλας. Όταν μάθαμε πως δεν θα παίξουμε, ξενέρωσα”.

Όταν παίζει Τσάμπιονς Λιγκ και έρχεσαι σε μια νεοφώτιστη ομάδα της Ελλάδας η αλήθεια είναι πως έρχεσαι προετοιμασμένος για όλα τα ενδοχόμενα. Ακόμη και της αποτυχίας. Πως όμως βρήκε την ΑΕΛ οργανωτικά ο Ανδρέας Αβραάμ με την επιστροφή της στην Super League;

“Η ΑΕΛ βρίσκεται στην Super League πολλά χρόνια. Εάν δεν μου το έλεγε κάποιος, αυτό θα έλεγα. Δεν δείχνει πως έλλειψε ποτέ από την μεγάλη κατηγορία της χώρας. Γήπεδο, προπονητήριο, διοίκηση, τεχνικό τιμ, μασέρ, γιατροί τα πάντα λειτουργούν αρμονικά. Όποτε χρειάστηκα κάτι, πάντα υπήρξε κάποιος από πάνω μου και με βοήθησε. Με λίγες λεπτομέρειες το κλαμπ οργανωτικά μπορεί να εκτοξευθεί. Και το θετικό είναι πως αυτές οι λεπτομέρειες είναι στο πλάνο του συλλόγου να… κοιταχτούν διεξοδικά τα επόμενα χρόνια”.

Στην Λάρισα εάν έρθεις σαν φοιτητής θα περάσεις… τέλεια. Και εγώ φοιτητής ήμουν και το γνωρίζω καλά αυτό. Έχετε όμως αναρωτηθεί πως περνούν την μέρα τους οι ποδοσφαιριστές. Πως δηλαδή τους φαίνεται η ζωή στην πόλη. “Η ζωή στην Λάρισα έχει πολύ υγρασία. Εξού και το μπούκωμα (σ.σ. γέλια). Σαν την Κύπρο ένα πράμα δηλαδή. Κατά τ΄ άλλα κυλά ήρεμα. Τώρα ήρθε και η οικογένεια μου. Η γυναίκα μου και το κοριτσάκι μας. Μου αρέσει. Έχω δύο χρόνια συμβόλαιο. Μακάρι να μείνω περισσότερα”.

Τι του έχει κάνει άραγε την μεγαλύτερη εντύπωση έως τώρα στην πόλη; “Εύκολο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μόλις είχα υπογράψει στα γραφεία της ομάδας και πηγαίναμε για φαγητό με τον μάνατζέρ μου και στο δρόμο με σταμάτησε ένας φίλαθλος και μου μίλησε. Μόλις είχα υπογράψει στην ομάδα και αυτός με γνώριζε ήδη. Έμεινα έκπληκτος”.

2,5 χρόνια μακριά από την Εθνική και στην ηλικία των 29 αρχίζει κάποιος να σκέφτεται πως απομακρύνεται. Και όμως ο Αβραάμ με το που ήρθε στην Λάρισα κλήθηκε και στην Εθνική ξανά. “Όταν ήρθε η κλήση μου στα γραφεία της ομάδας το χάρηκα σα μικρό παιδί. Ένιωθα πως το κεφάλαιο αυτό για εμένα δεν έκλεισε και αγωνίζομαι καθημερινά για να είμαι στους κορυφαίους της χώρας μου”.

Το καλύτερο για το φινάλε. Εξώδικα, μηνύσεις διαρκείς δηλώσεις και ανακοινώσεις. Ποια είναι η γνώμη του άραγε για τον Αλέξη Κούγια; Για τον άνθρωπο που δεν χρειάστηκε να πει και πολλά για να υπογράψει. “Είναι ο άνθρωπος που ανέβασε την ομάδα κατηγορία. Ξέρει μπάλα και αυτό είναι καλό. Προσπαθεί βήμα – βήμα να ανεβάσει την ομάδα και πάλι ψηλά”.

Και όλα αυτά την στιγμή όπου η ΑΕΛ παίζει το προσεχές Σάββατο στην Τρίπολη. Αντιμετωπίζει τον Αστέρα που έχει να τον κερδίσει σε εκτός έδρας παιχνίδι από τις 2 Σεπτεμβρίου του 2007, όταν και σκόραρε ο Κύπριος τότε Νεκτάριος Αλεξάνδρου. Λέτε η επιστροφή ενός Κυπρίου στην ΑΕΛ να σημάνει και το πρώτο διπλό της επιστροφής της ΑΕΛ στην Super League; Το Σάββατο πλησιάζει και ο Αβραάμ μας κλείνει… ματιά.