Δυο πρόεδροι, ένας προπονητής και 20.000.000 δραχμές
Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, υπάρχουν ιστορίες και “ιστορίες”. Ενώ η ποδοσφαιρική λογική, σε κάθε ευνομούμενο κράτος λεει ότι η ιστορία κάθε ομάδας γράφεται στα γήπεδα και επιβραβεύεται με τίτλους αν πρόκειται για την κορυφαία και με υποβιβασμούς αν πρόκειται για την χειρότερη,πάντα αγωνιστικά, στην χώρα μας υπάρχουν “ιστορίες” που γράφονται και στο παρασκήνιο. Σε μια τέτοια ιστορία θα αναφερθούμε σήμερα μέσα από αυτή τη στήλη, με πρωταγωνιστές δυο προέδρους – ιδιοκτήτες ΠΑΕ και έναν προπονητή.
Την περίοδο του 1995 – 1996, ο Νίκος Παπανικολάου βρίσκεται για τρίτη χρονιά στον προεδρικό θώκο της ΑΕΛ, έχοντας και το πλειοψηφικό πακέτο πλέον, μιας και στις 27 Ιανουαρίου του 1994, πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση της Παε με θέμα την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.Είναι γνωστό, πως την περίοδο εκείνη, η ΑΕΛ υποβιβάστηκε από την μεγάλη κατηγορία και κάπου εκεί ξεκινάνε τα πέτρινα χρόνια.
Ο Σταύρος Διαμαντόπουλος, είναι ο προπονητής που έχει συμφωνήσει με τον μακαρίτη Νίκο Παπανικολαού, να αναλάβει τις τύχες της ΑΕΛ για την νέα περίοδο, αντικαθιστώντας τον Βασίλη Δανιήλ.
Ο Καβαλιώτης όμως τεχνικός, δεν θα καθίσει ποτέ στον πάγκο της ΑΕΛ εκείνη την περίοδο.Λίγες μέρες μετά την έναρξη της προετοιμασίας, στις 8 – 7 -1995, κατηφορίζει στην ομάδα του Πειραιά, τον Ολυμπιακό.Οι οπαδοί της ΑΕΛ, νιώθουν για ακόμα μια φορά τον εγωισμό τους να πληγώνεται, αφού είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από την πώληση Καραπιάλη στον Ολυμπιακό, παρα τον αγώνα που είχαν κάνει για να μην προχωρήσει αυτήν η μεταγραφή.
Κάπως έτσι, ο Νίκος Παπανικολαού αρχίζει να απειλεί ακόμα και με δικαστική διαμάχη τον Διαμαντόπουλο αλλά και την ομάδα του Πειραιά, προφανώς για το ηθικό μερός της υπόθεσης.
Από την πλευρά του Ολυμπιακού ο Σωκράτης Κόκκαλης, έχοντας αναγνωρίσει το χρεός αρκετών εκατομμυρίων από την μεταγραφή Καραπιάλη επί προεδρίας Σαλιαρέλη, διαφημίζει μια από τις εταιρείες του(ιντραμέτ) στο στάδιο Αλκαζάρ,ενώ ενδιαφέρεται να εντάξει τον Λευτέρη Μήλο στον Ολυμπιακό, μετά την λήξη του συμβολαίου του, τον Ιούνιο του 1996, έχοντας συζητήσει με τον Νίκο Παπανικολαόυ το ενδεχόμενο αυτό να γίνει και νωρίτερα με μεταγραφή.
Με κάθε τρόπο λοιπόν, ο πρόεδρος της ομάδας του Πειραιά, δεν θέλει να κλονίσει τις σχέσεις με την Λαρισινή Παε.Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η ΑΕΛ έγινε “δορυφόρος” ή “παραμάγαζο” του Ολυμπιακού, άλλωστε στόχος των τότε μεγάλων, ήταν η αποδυνάμωση των “μεσαίων” ομάδων της εποχής και όχι απαραίτητα την δική τους ενίσχυση.
Οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, κράτησαν ως επτασφράγιστο μυστικό τον αντικαταστάτη του Λίμπρεχτς …
Το τελευταίο, δεν χρειαζόταν τελικά να συμβεί, μιας και η διοικητική ανυπαρξία της ΑΕΛ, σε αυτήν την τρίτη περίοδο Παπανικολαόυ απο μόνη της έδωσε το δικαίωμα στο παρασκήνιο να “βοηθήσει” στην διολίσθηση την κακή αγωνιστικά ΑΕΛ…
Εκείνο που αξίζει να αναφερθεί, είναι πως ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού, προσέφερε 20.000.000 στον Νίκο Παπανικολάου, για την “κλοπή” ουσιαστικά του Διαμαντόπουλου στην αρχή της περιόδου, με προφανή σκοπό να πάψει κάθε αντιμαχία.
Το γεγονός αυτό, δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό την εποχή εκείνη και αδιάψευστο μάρτυρα αποτελεί το παρακάτω δημοσίευμα Αθηναϊκού περιοδικού της εποχής . . .
