Η ιστορία δεν… παίζει μπάλα

Φίλαθλοι και διοίκηση βρίσκονται σε ανοιχτό μέτωπο εδώ και καιρό, όμως αμφότεροι έχουν ένα κοινό. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η ιστορία δεν παίζει μπάλα.

Κρίνονται από μία… φάση

Στο πρώτο κομμάτι είναι οι κινήσεις και η διαχείριση των διοικούντων μετά από γεγονότα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Στις νίκες χαμός και “πανηγύρια” σαν να κατακτήθηκε το πρωτάθλημα. Στις ήττες όλοι είναι στο… έλεος της κρίσης του/των ανθρώπων που αποφασίζουν.

Τεχνικό τιμ και ποδοσφαιριστές που το μέλλον τους κρίνεται από μία φάση ή ένα ματς. Να φύγουν παίκτες, ναι. Αλλά όταν το έχει ζητήσει ο προπονητής. Όχι τώρα. Τώρα είναι αργά. Και δε προλαβαίνεις να το… “σώσεις”. Είναι κινήσεις που σε αφήνουν πίσω.

Αποφάσεις που δε πρέπει να παίρνονται είτε αν μετράς μέχρι το 1.000, είτε μέχρι το 2.000. Και τακτικές οι οποίες δεν αρμόζουν όχι μόνο στους “βυσσινί”, αλλά σε οποιοδήποτε επαγγελματικό σωματείο. Κάτι που ωστόσο, έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

Η ΑΕΛ δεν είναι αυτή που ήταν…

Όπως έχουμε συνηθίσει και την απουσία του κόσμου. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει που βρίσκεται ο σύλλογος. Η ΑΕΛ δεν είναι η ίδια όπως αυτή που πήρε το πρωτάθλημα το ’88. Δεν είναι η ίδια ομάδα με εκείνη που πήρε το Κύπελλο το ’85, ούτε το 2007. Δεν είναι καν η ίδια ομάδα με αυτή που είχε βγει Ευρώπη το 2008.

Αυτή τη στιγμή είναι χαμηλά. Είναι μία ιστορική ομάδα που παλεύει. Παλεύει να ξαναγίνει αυτό που ήταν. Ίσως να μη τα καταφέρει. Οι πιθανότητες είναι εναντίον της. Γεγονός αποτελεί πως πολλές ομάδες δεν τη θεωρούν υπολογίσιμη. Γιατί;

Μία απλή ερώτηση να κάνατε σε έναν άνθρωπο που υποστηρίζει άλλη ομάδα, θα σας πει αυτό: “Παλιά η έδρα της ήταν φωτιά. Δύσκολη. Τώρα με το ζόρι μαζεύουν κόσμο”. Αυτή θα είναι απάντηση. Μεγάλη την ΑΕΛ την έκανε ο κόσμος της.

Ένας φαύλος κύκλος

Ο κόσμος αυτός απουσιάζει. Και δε μπορούμε να δεχτούμε ότι απουσιάζει εξαιτίας ενός ανθρώπου. Δεν πας στο γήπεδο για να στηρίξεις τον μεγαλομέτοχο της ομάδας σου. Πας στο γήπεδο για να υποστηρίξεις αυτούς που καταθέτουν τον ιδρώτα τους, για να κάνουν χαρούμενο εσένα. Να πανηγυρίσεις την νίκη, να στεναχωρηθείς στην ήττα.

Όμως πλέον είναι ένας φαύλος κύκλος. Ήττα η ΑΕΛ, λανθασμένες κινήσεις η διοίκηση, κράξιμο οι φίλαθλοι και αποχή. Και όλο αυτό σε μία διαρκή επανάληψη. Μόνο αν αλλάξουν νοοτροπία διοίκηση και φίλαθλοι θα πάει η ομάδα μπροστά. Αλλιώς οι πιθανότητες που είναι ήδη εναντίον της όπως γράψαμε πριν, θα είναι καταδικαστικές.