Και η φάση ξεκινά κάπως έτσι: “Ο Αμπούνα κάνει μια εκπληκτική κούρσα από τα δεξιά, βγαίνει απέναντι από τον κίπερ της Καλαμάτας, πλασάρει στην αριστερή “κλειστή” γωνία και κλειδώνει τη νίκη της ΑΕΛ, στο ντεμπούτο του, στο γήπεδο της “παραλίας””.

Και ποιός δεν θυμάται τον Τιερί Μπερναντίν Μόντο Αμπούνα; Ένας έγχρωμος ποδοσφαιριστής που αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος, σε σχέση με τον χρόνο συμμετοχής που πήρε από τον Γιώργο Δώνη.

Γενάρης του 2005 και η ΑΕΛ ανοίγει τις μεταγραφές της, αποκτώντας το “μαύρο” διαμάντι από το Καμερούν, Μόντο Αμπούνα. Το όνομα του, άγνωστο, παρόλα αυτά φρόντισε ο ίδιος να συστηθεί με τον πλέον ιδανικό τρόπο στους φίλους της ΑΕΛ, πετυχαίνοντας μάλιστα στο ντεμπούτο του, ένα όμορφο γκολ στην Καλαμάτα, κλειδώνοντας τη νίκη για τους “βυσσινί”.

Ο Αμπούνα πάντοτε αποτελούσε δευτεροτρίτη επιλογή του Γιώργου Δώνη, ποτέ ουσιαστικά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα Ελληνικά δεδομένα, παρόλα αυτά έμεινε αρκετά χρόνια στον κάμπο. Και πιο συγκεκριμένα ήρθε Γενάρη του 2005 και αποχώρησε αισθητά αθόρυβα, δίχως κανείς να πάρει “χαμπάρι” πως έφυγε, το καλοκαίρι του 2007.

Το ίντερνετ στην περίπτωση του δεν μας βοηθά και πολύ καθώς τα χνάρια του έχουν χαθεί από τότε. Γεννημένος στις 20/05/1981, η περίπτωση του μετά την ΑΕΛ, μοιάζει περίεργη. Συγκεκριμένα σε δύο σάιτ που κατάφερα και έβγαλα άκρη, το ένα αναφέρει πως μετά την “Βασίλισσα” μας, αγωνίστηκε και στη Γαλλία σε μια Βιλεμόμπλ (Villemomble Sports) η οποία από ότι βρήκα έχει έδρα 2.300 θέσεων θεατών. Μάλλον ερασιτεχνικό σωματείο μου κάνει. Πάντως ακόμη και σε αυτό το σενάριο, το ίδιο πάντα σάιτ αναφέρει πως “κρέμασε” τα παπούτσια του το καλοκαίρι του 2010.

Το άλλο σενάριο αναφέρει πως “κρέμασε” τα παπούτσια του, το καλοκαίρι του 2007, όταν και αποχώρησε από την Λάρισα. Μάλιστα η τελευταία του επίσημη επαγγελματική εμφάνιση ήταν κόντρα στον Ιωνικό στις 29/04/2006, όταν και η ΑΕΛ είχε φύγει από τη Νίκαια με τον βαθμό της ισοπαλίας. Και επειδή μου αρέσει πάντα να “σκαλίζω” τον παρελθόν θυμηθείτε τις ενδεκάδες των δύο ομάδων τότε:

Ιωνικός (Σάκης Τσιώλης): Μπεκιάι, Χοακίν, Κοτίτσας (46′ Τσιμπλίδης), Μελαμπιανάκης, Πουλόπουλος, Γκούτμαν, Λετιέρι, Μακόρ, Βουρεξάκης, Ονουάτσι (77′ Ουκάρ), Περόνε.

ΑΕΛ (Γιώργος Δώνης): Χριστόπουλος, Φέρστερ, Γκαλίτσιος, Πούτας, Σίμος, Αλωνεύτης (81′ Παπακώστας), Μπαχράμης, Γκίκας, Χλωρός (56′ Κυπαρίσσης), Ζιάγκας, Καλαντζής (86′ Αμπούνα).

Φωτογραφία από εκείνο το παιχνίδι στη Νίκαια

Μάλιστα σε εκείνο το παιχνίδι η ΑΕΛ είχε προηγηθεί με τον Χρηστάρα, το πρωτοπαλίκαρο, τον Καλαντζή (μόλις είχε επιστρέψει από την Εθνική, σύμφωνα κάποτε με τα λεγόμενα του Γεώργιου Δώνη) στο 28′ για να ισοφαρίσει ο Εμάνουελ Περόνε, σημερινός παίκτης της Τρίπολης, σε 1 – 1 στο 57′.

Και αναρωτιέμαι τώρα, αν και φεύγω λίγο από το θέμα μας, αυτές οι δύο ομάδες του τότε, εάν αγωνιζόντουσαν στην σημερινή Σούπερ Λίγκα, θα μπορούσαν να χτυπήσουν Ευρώπη; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Συνεχίζοντας την πορεία του Αμπούνα, και αφού ανέφερε λεπτομερέστατα το τελευταίο επίσημο επαγγελματικό ματς, μπορούμε να πάρουμε ως δεδομένο πως το δεύτερο σάιτ, του κλείνει την επαγγελματική καριέρα στην ΑΕΛ, και το πρώτο αναφέρει μέχρι και σε ποια χωριά έπαιξε πριν αποσυρθεί εντελώς από την ενεργό δράση.

Αυτό το οποίο με ανησυχεί είναι πως τα ίχνη του χάνονται κάπου στη Γαλλία το καλοκαίρι του 2010. Εκ τότε κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του. Αυτό το οποίο θυμάμαι ήταν πως είχε και την οικογένεια του μαζί. Ήταν παντρεμένος έχοντας και ένα παιδί το οποίο μάλιστα το έστελνε σε Ελληνικό (!) σχολείο και πιο συγκεκριμένα στο 1ο δημοτικό σχολείο Λάρισας.

Ας ελπίσουμε πως όπου και αν είναι, να είναι καλά!

Αν πάλι καταλάθος βρει το συγκεκριμένο άρθρο και θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας, είμαστε “ανοιχτοί” και τον περιμένουμε στο email: info@arenalarissa.gr

Χατζηβασιλείου θα καταντίσει αυτή η στήλη…

Το σίγουρο πάντως είναι πως, πληροφορίες κάνουν λόγο πως κατά την παραμονή του Αμπούνα στη Λάρισα, τα γυράδικα της πόλης, δεν προλάβαιναν να τυλίγουν “πιτόγυρα”…

Η καριέρα του μέχρις ότου να έρθει στην ΑΕΛ

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στην Κάνον Γιαούντε όπου και υπέγραψε ως επαγγελματίας το 1997 παραμένοντας για δύο σεζόν. Το καλοκαίρι του 1999 μεταπηδά στην μισητή (υποθέτω) εκεί κάτω στο Καμερούν, Τονόρ Γιαούντε, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε για τρεις χρονιές, με τον ομοσπονδιακό προπονητή της χώρας του, να τον καλεί στην Εθνική Καμερούν Under 20, για το Παγκόσμιο Κύπελλο των Under 20 του 1999, που έλαβε χώρα στη Νιγηρία.

Στο παγκόσμιο κύπελλο συμπλήρωνε την επιθετική τριάδα του Καμερούν, έχοντας παρέα του, τους Σάμουελ Ετό (τον γνωστό) αλλά και τον Γκασπάρντ Κομόλ, 3ο σκόρερ εκείνου του Τουρνουά με 4 τέρματα (τα 2 από ασσίστ του Αμπούνα).

Για να καταλάβετε το επίπεδο εκείνο του Τουρνουά απλά ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω πίνακες με ΠΟΛΥ προσοχή:

Διακρίνετε τα ονόματα των: ΦΑΜΠΙΑΝ ΚΑΝΟΜΠΙΟ (Του δικού μας), Λουτσιάνο Γκαλέτι, Ροναλντίνιο, Τσάβι, Μαμαντού Ντιαρά, Σειντού Κεϊτά, Ράφα Μάρκεζ, Σεβαντόν, Ματουζάλεμ, Εστεμπάν Ερόλ Καμπιάσο, Κουνιάδο, Πατρίκ Οφορίκουε, Ρόκε Σάντα Κρουζ, Εντού, Νταβίντ Σουάζο;

Η αφρόκρεμα εκείνης της εποχής…

Και κάνω τόσο εκτενής αναφορά για να καταλάβετε για ποιόν λόγο ο Γιώργος Δώνης είχε προκρίνει στο CD του Αμπούνα από τα πολλά που υπήρχαν ακόμη – ακόμη και στο πατάκι του αυτοκινήτου του. Βλέπετε εκείνη την εποχή υπήρχαν λεφτά, υπήρχαν και πολλές προτάσεις παικτών. Σου είπε λοιπόν ο Δώνης, “εδώ έπαιζε με τον Ετό, είχε αντιπάλους τους Ροναλντίνιο, Τσάβι και Καμπιάσο. Μα καλά είνα δυνατόν να μην μιλάμε για φλέβα χρυσού;”. Και τον πήρε.

Πριν όμως έρθει στην ΑΕΛ, και ενώ το Καμερούν αποκλείστηκε από τη φάση των 16 (δες τις πιο πάνω φωτογραφίες) στη παράταση, δεν βιάστηκε να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, παραμένοντας στην Τονόρ Γιαούντε. Μέχρι που το επόμενο καλοκαίρι του 2001 έρχεται η Μπάχλινγκερ από τη Γερμανία να τον κάνει δικό της. Εκεί κάνει μια πολύ καλή σεζόν με τους ανθρώπους της επίσης Γερμανικής, Μαγιόρκα Τοπλάιν, να τον αποκτούν με συνοπτικές διαδιακασίες.

Στη Γερμανία παίζει άλλα δύο χρόνια και έπειτα, ένα πρωί με λιακάδα, βρίσκει μια αναπάντητη και ένα μήνυμα στο κινητό. “Kostis Piladakis” ήταν ο αποστολέας. Το περιεχόμενο του μηνύματος: “Hey dude, we need you, to win Kalamata F.C. in the stadium of “paralias”. Can you come?”.

Αυτό ήταν. Ο Καμερούνιος εξτρέμ δίχως να το πολυσκεφτεί πήρε το πρώτο αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη και ήρθε οδικώς Λάρισα. Ήταν αυτά τα λίγα και περιεκτικά λόγια του προέδρου της ΑΕΛ, που τον έκαναν να υπογράψει δίχως ενδοιασμούς.

Θυμηθείτε και εκείνο το ματς της Καλαμάτας:

Αμπούνα, Αμπούνα την Καλαμάτα ΚΟΥΝΑ!!!