Η ΑΕΛ είναι η «χρυσή» ευκαιρία του Δερμιτζάκη και ο Δερμιτζάκης είναι η «χρυσή» ευκαιρία της ΑΕΛ!

Ο Παύλος Δερμιτζάκης είναι ο νέος προπονητής της ομάδας. Και με την «βούλα». Σήμερα μάλιστα παρουσιάστηκε και έκανε και δηλώσεις.

Δεν θα κρυφτώ. Οι δηλώσεις του μου άρεσαν. «Χτύπησε» εκεί που έπρεπε να «χτυπήσει» και σήκωσε και φωνή εκεί όπου έπρεπε.

Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός γενικότερα, έχει περάσει σε μια άλλη εποχή. Σε αυτήν του χρήματος, των συμφερόντων και πολλών άλλων… Γι΄ αυτό και έχουν αδειάσει τα γήπεδα. Δείτε το. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Κάποτε για να δεις αγώνα στην Ισπανία, έστω Μπαρτσελόνα-Θέλτα, έπρεπε να έχεις… μέσο. Δείτε τα γήπεδα στη La Liga. Δείτα τα στην Ιταλία. Πορτογαλία. Δείτε δηλαδή χώρες Μεσογειακές που έχουν την ίδια κουλτούρα με εμάς. Παντού μισοάδεια γήπεδα και φίλαθλοι του θεάματος και της… νίκης.

Έχει «πεθάνει» προ πολλού και ανεπιστρεπτί το «παίζει για την φανέλα» κλπ. Αν διαβάζετε τις σειρές αυτές και δεν το έχετε αντιληφθεί, τότε ζείτε στο δικό σας συννεφάκι ακόμη. Και καλά κάνετε. Αλλά δυστυχώς πλέον όλα είναι… μετοχές!

Γεννημένος το 1992 δυστυχώς ή και αν θέλετε ευτυχώς δεν έζησα το πρωτάθλημα του ’88. Ευτυχώς, διότι εάν το είχα ζήσει δεν ξέρω αν θα μπορούσα να παρακολουθώ αυτήν την ΑΕΛ. Αρκετές φορές σε παρέες με ανθρώπους που έζησαν το πρωτάθλημα, αυτό το ΕΠΟΣ, τους ρωτώ πως έχοντας ζήσει αυτό τον μύθο, δεν τους πονά η καρδιά να βλέπουν την ΑΕΛ να «χαροπαλεύει» μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και εγώ το ίδιο θα έκανα βέβαια στη θέση τους, αλλά πραγματικά τους ζηλεύω που έζησαν αυτόν τον άθλο!

Θυμάμαι την ΑΕΛ από ένα διπλό στον Ατσαλένιο και από μια νίκη μεσημέρι βροχερής Τετάρτης στο Αλκαζάρ επί της Θύελλας Πατρών (2003/04).

Μερικές χρονιές χαράς και αρκετές λύπης. Αυτό είναι όμως το «club» μας. Αυτό αγαπάω. Τα «βυσσινί». Και εάν και είμαι ο πρώτος που μιλάω σε κάθε ευκαιρία για μετοχές και μπίζνες στον αθλητισμό είμαι ο ίδιος ο οποίος πιστεύω και θέλω η ομάδα μου να μην είναι μέρος αυτού του μοντέρνου παιχνιδιού. Μοιραία όμως πρέπει να συμμετάσχει σε αυτό.

Σε αυτό λοιπόν το παιχνίδι πρέπει πολλές φορές να αναγνωρίζεις καταστάσεις και πρόσωπα. Η ΑΕΛ με τον Γιώργο Δώνη έγινε η σπουδαία ΑΕΛ. Άγγιξε το ’88. Πήρε Κύπελλο. όπως και το ’85. Θυμάστε τι λεγόταν και γραφόταν όταν ήρθε ο Δώνης στην ΑΕΛ. Όταν πήρε την ομάδα ο Πηλαδάκης; Θυμάστε. Πολύ καλά. Η ιστορία όμως έγραψε. Ο Πηλαδάκης χρεοκόπησε μαζί με την ΑΕΛ. Με την σκόνη να έχει καθίσει πλέον με τα χρόνια δείτε την ιστορία και περιπέτεια της ΑΕΛ της εποχής Πηλαδάκη «out of the box».

Ο Πηλαδάκης τα έδωσε όλα για την ΑΕΛ και όταν ήρθε δεν ήταν ΑΕΛ. Μαζί με την αφάνιση της (από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα) ήρθε και η δική του χρεοκοπία. Καταστράφηκε μαζί με την ΑΕΛ.

Ο Πηλαδάκης ήταν ΑΕΛ όταν ήρθε στη Λάρισα; Ο Δώνης; Αργότερα, ο Άγγελος Αναστασιάδης ήταν ΑΕΛ;

Όλοι τους όμως έδωσαν και πήραν από το… άστρο της ΑΕΛ. Αν τους ρωτήσεις σήμερα για την ΑΕΛ, θεωρείται ότι θα πουν κάτι αρνητικό για τον σύλλογο; Δεν νομίζω. Όλοι τους έβαλαν την ΑΕΛ στην καρδιά τους. Γιατί είμαστε σαν λαός τέτοιος, που έχουμε μάθει να δίνουμε πίσω επί δύο όσα παίρνουμε.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης ήρθε στην ΑΕΛ γιατί κάτι είδε εδώ. Είδε μια τεράστια δυναμική. Μια δυναμική ομάδας της οποίας ξέρει πως αν το διαχειριστεί σωστά, μαζί με την ΑΕΛ θα εκτοξευστεί και ο ίδιος. Μετοχή η ΑΕΛ, μετοχή και ο Δερμιτζάκης.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης γνωρίζει από πρωταθλητισμό και η ΑΕΛ είναι μια ομάδα που είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί σε οποιαδήποτε κατηγορία και εάν αγωνίζεται. Μην ακούσω για παρασκήνια και για «συστημικούς» προπονητές. Πιστεύετε ότι ένα σύστημα προωθεί έναν προπονητή έτσι άπλα. Και αφού λοιπόν τον σιγοντάρει γιατί τον αφήνει να βασανίζεται στη «βηταγάμα» Εθνική. Ελάτε, συγκεντρωθείτε.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης είναι ένας προπονητής που ψάχνει εκείνη την ομάδα με την οποία μαζί θα κάνουν το επόμενο βήμα. Ψάχνει την Ιθάκη του. Η ΑΕΛ είναι η «χρυσή» ευκαιρία για τον ίδιο. Εάν εμείς θέλουμε η ομάδα να βγει μία, εκείνος από την στιγμή που ανέλαβε τον πάγκο της, θέλει 100. Πιστέψτε με!

Οφείλουμε να τον στηρίξουμε. Μονάχα μονιασμένοι και ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε. Όλοι μαζί την Τετάρτη στο γήπεδο να αποδείξουμε ότι είμαστε αυτοί που θέλουμε να λεγόμαστε πως είμαστε. Να αποδείξουμε πως είμαστε μεγάλη ομάδα.

Διχόνοια τέλος. Όλοι μαζί μόνο μπορούμε να πετύχουμε!

Όλοι μαζί…